Dziewczynki w wielkim mieście

Zaszaleliśmy! Chodziliśmy dzisiaj po Stambule ponad dziesięć godzin i nie chcę nawet myśleć ile pokonaliśmy kilometrów, bo od samego myślenia nogi mnie bolą:) Szczególnie, że Stambuł nie jest przyjazny dla ludzi z wózkami. Krawężniki mają średnio 40 cm wysokości, a chodniki nagle się kończą i ląduje się na środku autostrady.

Dziewczynki nas zaskoczyły. Pozytywnie. Cały dzień uczciwego zwiedzania bez żadnego marudzenia, co więcej z ogromną ciekawością i radością. To one nas zachęciły, żeby wspiąć się na wieżę Galata i podziwiały takie widoki: 

Nie dawały się też wyciągnąć z Nowego  Meczetu, bo usilnie usiłowały ustalić którędy muezin dostał się na wysoki minaret. W końcu Kalina odkrywczo stwierdziła, że pewnie wszedł po tych linach:

Sama też zresztą próbowała dostać się do meczetu w sposób niekonwencjonalny:

Wciąż nas zadziwia ciepłe podejście miejscowych do dzieci. Chwilami aż za ciepłe... Jakoś trudno jest mi zaakceptować obcych mężczyzn, który nagle zaczynają obcałowywać nasze dziewczynki:) Zwykle chwilkę później następuje wyjęcie telefonu i pokaz ich dzieci/wnuków itd... Dziewczynki dostają od przechodniów ciastka, od kelnerów darmowe owoce i nie płacą za wstępy. Podróże z dziećmi są tańsze niż myślałam:) To bardzo dobrze, bo Kalinka dzisiaj przed snem powiedziała, że chce zwiedzić wszystkie kraje!